Śródmiąższowe zapalenie pęcherza, znane również jako zespół bolesnego pęcherza, to przewlekłe schorzenie , charakteryzujące się bólem pęcherza i wzmożonym parciem na pęcherz, z częstym oddawaniem moczu.
Cechy charakterystyczne dla śródmiąższowego zapalenia pęcherza obejmują:
- Ból: Może on się nasilać w miarę napełniania się pęcherza i łagodzić po oddaniu moczu.
- Częste oddawanie moczu: Pacjenci mogą oddawać mocz nawet ponad 40-60 razy na dobę, zarówno w ciągu dnia, jak i nocy.
- Nasilenie objawów w trakcie miesiączki, po spożyciu pewnych pokarmów i napojów (np. pikantnych, kwaśnych, zawierających kofeinę czy alkohol) lub po wykonaniu pewnych aktywności fizycznych.
Etiologia śródmiąższowego zapalenia pęcherza jest niejasna. Istnieją teorie, które sugerują rolę stanu zapalnego ściany pęcherza, uszkodzeń bariery śluzowej pęcherza, nadmiernej aktywności nerwów w pęcherzu czy zaburzeń autoimmunologicznych.
Leczenie śródmiąższowego zapalenia pęcherza jest zazwyczaj skierowane na łagodzenie objawów i może obejmować:
- Zmiany stylu życia i diety: Unikanie pokarmów i napojów, które mogą nasilać objawy, jak również regularne ćwiczenia i techniki zarządzania stresem.
- Leczenie farmakologiczne: Możliwe jest zastosowanie leków zmniejszających ból, leków zmniejszających częstość oddawania moczu czy leków celujących w potencjalne przyczyny zapalenia.
- Fizjoterapia: W niektórych przypadkach może pomóc terapia skierowana na mięśnie dna miednicy.
- Procedury medyczne: Czasami stosuje się procedury mające na celu zmniejszenie bólu i poprawę funkcji pęcherza, takie jak wlewki do pęcherza (wprowadzanie leku bezpośrednio do pęcherza).
- Chirurgia: Zabiegi chirurgiczne są zazwyczaj ostatnią linią leczenia i są rozważane tylko w najtrudniejszych przypadkach, które nie reagują na inne formy terapii.
Decyzje dotyczące leczenia powinny być zawsze podejmowane po konsultacji z lekarzem, który jest w stanie ocenić indywidualną sytuację pacjenta i zaproponować najodpowiedniejszy plan terapii.
